Onbederf'lijk vers

Afgelopen woensdag arriveerde ik reeds in het begin van de middag te Den Bosch, aangezien ik het toch altijd weer prettig vind me enigszins rustig voor te kunnen bereiden op dat wat komen gaat, rond te struinen in een stad, me vol te pompen met indrukken. Dus wat doet een mens als hij voor de eerste keer in Den Bosch komt, dan gaat hij naar de Slegte, om vervolgens voldaan met een tas vol boeken terug te slenteren naar het hotel, & aldaar in het zonnetje te verdwalen in een beeldroman over het leven van Johnny Cash (i see a darkness door Reinhard Kleist).

Na kennis te hebben gemaakt met mijn podiumgenoot van de avond, André Degen, (wiens bundel overigens nog steeds op een persoonlijk opdrachtje ligt te wachten, maar aangezien we elkaar later in het jaar nog eens treffen, zal dat allemaal wel goed komen) ons richting de bibliotheek begeven voor een warme maaltijd en wat vluchtige gesprekjes met enkele mededichters. Onderweg bleek de poëzie overigens op straat te liggen. We werden er niet meteen lyrisch van, maar de gedachte is mooi.

Nadat Maria Barnas zich bij ons had gevoegd (de NS bleek weer eens in staat het voor een aantal van de genodigden onnodig spannend te maken) konden we gedrieen in het spoor van onze gedreven gastheer richting de rode pimpernel.

Het werd een uiterst gemoedelijke en geslaagde avond, met mooie gedichten en dito voordrachten (genoten van Maria en André) & een publiek dat geinteresseerd en oprecht zijn ding deed. Had met betrekking tot mijn eigen voordracht van te voren wat meer variatie voor ogen, maar goed dingen lopen nu eenmaal zoals ze ...

Datzelfde goldt eigenlijk ook wel voor de rest van de avond, je spreekt uiteindelijk altijd weer minder mensen dan je gewild had, doordat sommige na afloop weer direct naar huis moeten, het in het feestgedruis nu eenmaal niet echt makkelijk communiceren is, of simpelweg omdat je geen ochtendmens bent. Op een gegeven moment zelf even het feestgedruis ontvlucht om tezamen met Sylvie Marie, Peter & David in een rustig cafeetje even bij te kletsen. Vervolgens weer terug gekeerd naar het hotel voor een kort nachtje. En de volgende ochtend met een uitermate voldaan gevoel huiswaarts.

Het is en blijft een meer dan mooie ervaring om op een festival als onbederf'lijk vers te mogen staan, en ergens zou je dat elk jaar wel willen - maar aan alles komt natuurlijk een eind. Het enige nadeel van het voordragen op zo'n festival is dat je al die anderen niet aan het werk kunt zien, maar goed zo blijft het natuurlijk (of zou het een optie zijn om onder elkaar als zijnde aftrap één of twee gedichten voor te dragen?)

& aan de dames en heren van de organisatie : nogmaals mijn dank voor de goede zorgen & meer.