Omgaan met de dood. Het blijft een fascinerend onderwerp.
Zo las ik laatst in Het grote afscheid (hoe de mensheid haar doden vaarwel zegt) van Rufus C Camphausen - uitgeverij Schors Amsterdam 2003 - de volgende passage:
"Bij een stam in Madagascar, de Merina, vindt men het nodig de doden om de paar jaar (5 tot 7) uit hun tombe te halen, met de lijken te dansen en te praten, en hun te laten zien welke vorderingen het dorp heeft gemaakt en wat voor belangrijke veranderingen er hebben plaatsgevonden."
De één zal het luguber vinden, de ander respectvol - ik krijg er in ieder geval beelden bij die een gedicht waardig zouden kunnen zijn.
over beelden gesproken :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten