ottavio bottecchia
toen de kamer nog
vol wolken was
je over muren
louter kon dromen
reden metselaars
de tour de france
of stierven gruisloos
tussen bomen
**
de kamer lag er roerloos bij
het overhemd waaraan een knoopje
miste - moeder had hem er zo aan gezet
met een blik die aan het kamp deed denken
de gordijnen dichtgeschoven - maar het raam
het raam bleef open
**
of ik een gedicht
over de koe wilde schrijven
& niet verder kwam
dan een gezonken praam
in vaders aquarium
waar je uren naar kon kijken
zonder ook maar één keer
de wisser van zijn plaats
**
aan het letterkundig museum
één rokerslong
op sterk water
moet voldoende zijn
**
moeder
verlaat de kamer
voor ik ontwaak
in de deuropening
gromt ze nog even
of ben ik dat al
**
& dat
het graan
's morgens
gewoon weer
terugveerde
**
crematorium
dat bij het verlaten
van de zaal
zijn kist er nog stond
dat
**
het doet er niet toe
of ödön von horváth
ooit een gedicht
heeft geschreven
bomen
hebben iets poëtisch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten